Men neme twee baldadige jongetjes, in de leeftijdscategorie 5 tot 7 jaar, voeg daar een lounge bank met losse kussens aan toe en het is wachten op het eerste kussengevecht (met vader en moeder wel te verstaan).
“Mario Time”….
Onze zoon heeft een Mario-passie (je weet wel, van het computerspelletje). Zijn drukke 5-jarige buurjongetje is eveneens besmet en waant zich “Luigi”. Gaan zij “Mario spelen”, dan is het boven even snel de Mario en Luigi-pakken aantrekken (ja, je kunt tegenwoordig een heel arsenaal aan Mario-gadgets kopen), om vervolgens onze woning om te bouwen tot een “Mario-parcours”. Dit houdt in dat meubels verschoven worden en er een pad met kussens aangelegd wordt. Die kussens dienen dan als vallende blokken, of om op te springen. Want speel je Mario, dan moet je springen. Van de ene bank naar de andere. Natuurlijk wordt er dan via Youtube het “Mario Lied” opgezet. Allemaal leuk en aardig, alleen niet wanneer je zojuist een nieuwe bank met losse kussens hebt aangeschaft. Een non-hufter-proef bank. Maar ja, nog net vóór de Mario-invasie gekocht.
Je komt beneden, nog in je kraak witte badjas, om vervolgens je zoontje en zijn vriendje aan te treffen die de nieuwe kussens hebben ingewijd. Ja: ze zijn Mario-proef! De kleine 5-jarige dondersteen begon mij met kussens te bestoken, waarop zoonlief meedeed. Manlief kwam van boven op het rumoer af, om een volwassen vrouw in kussengevecht te zien met 2 jonge jongetjes. Are you for real? Maar omdat er inmiddels toch wel een hoop lol was ontstaan deed hij ook maar even een duit in het zakje, en stortte zich eveneens in de strijd. Daar sta je dan, als 2 volwassenen, mijn man ook nog in zijn ochtendjas, te knokken met 2 kleine kereltjes! Heerlijk, … dat soort rustige weekenden. Manlief vond het allemaal zo komisch, dat ik zelfs in de slaapkamer opnieuw werd getrakteerd op een kussengevecht. Help!