Liefkozend noemen wij hem ‘de huismuis’. Het is een muisje wat sinds deze zomer ’s avonds bij ons, via de openstaande deur, naar binnenschiet (hij loopt langs de TV, dus echt missen kunnen we ‘m niet) en vervolgens zijn weg volgt richting keuken. Na een kwartiertje zien we ‘m -meestal- weer vertrekken, via dezelfde route. ‘Daar gaat ‘ie weer! zag je ‘m?’ zeggen mijn man en ik dan tegen elkaar. Het moge duidelijk zijn; ‘bang voor muizen’ zijn we niet. We vinden ‘m ergens zelfs wel schattig.
En nu?
We zijn in het “bezit” van 2 honden; de een wat waakser dan de ander. Hoort de kleinste een ritselend geluid, dan wil ze nog wel eens opstaan en gaan ‘speuren’. Onze grootste hond tilt slechts zijn kop op, zucht even, en slaapt weer door. Je hoopt dan dat de kleinste voor voldoende afschrikking zorgt. Na een tijdje wisten we wel beter. De huismuis vervolgt gewoon een paar dagen per week zijn vaste route door het huis. Natuurlijk kun je gifdoosjes plaatsen, maar dat zien we met 2 honden (beiden nieuwsgierig, beiden op eten belust) niet zitten.
Wat kan ons die muis schelen eigenlijk? Hondenkoekjes zijn véél interessanter!
Diervriendelijke ‘oplossing’?
Wij hebben geen ‘last’ van onze huismuis, maar ‘hygienisch’ kun je het niet noemen. Ook is de gedachte dat onze huismuis zich gaat vestigen (de winter komt eraan) in ons huis niet gerustellend te noemen (gezinsuitbreiding?). Een vriend attendeerde ons op een apparaatje wat een onaangename, onuitstaanbare pieptoon veroorzaakt voor muizen. Dat was wellicht de oplossing. We konden hem volgen, alleen die prijs … (circa 90 euro), dat ging ons te ver.
Deze jongen moet ons uit de brand helpen, van de website “Muizen-bestrijden.eu” (voordat het winter wordt en muizemuis een warm onderkomen nodig heeft).